โกซ่าเก้า

สะพานล่าง

ในสมัยที่สร้างเมืองรอบปราสาท ถือเป็นสะพานสำคัญที่เชื่อมระหว่างใจกลางเมืองและเขตคานัน อัญมณีเลียนแบบได้รับการซ่อมแซมและเพิ่มเข้ากับอัญมณีที่ใช้ในสะพานคามิโนะบาชิและโยโนจิในอดีต

ศาลเจ้าซาคากิยามะอินาริ (ศาลเจ้าโมริโอกะไคอุน)

เมื่อมีการสร้างปราสาทโมริโอกะ (ในปี ค.ศ. 1609) โนบุนาโอะ ผู้นำตระกูลนันบุรุ่นที่ 26 ได้สถาปนาศาลเจ้าโมริโอกะ ไคองไว้ในพื้นที่ซากากิยามะ คุรุวะ ภายในปราสาทเพื่อเป็นเทพพิทักษ์อาณาจักร โดยชะตากรรมของอาณาจักรตกอยู่ในความเสี่ยง เทพเจ้าองค์นี้เป็นเทพเจ้าที่ได้รับการเคารพนับถือจากบรรพบุรุษของท่านเจ้าเมืองชินระ ซาบุโระ โยชิมิสึ (เซวะ เก็นจิ) ศาลเจ้าแห่งนี้ถูกยกเลิกในสมัยเมจิเมื่อมีการยกเลิกระบบศักดินาและมีการจัดตั้งจังหวัดขึ้น แต่ต่อมาได้มีการสร้างขึ้นใหม่ในพื้นที่คิตะยามะเพื่อเป็นศาลเจ้าสำหรับการสวดมนต์ ภายในบริเวณมีศาลเจ้า 14 แห่ง รวมถึงสวนอันงดงาม "เรียวคุฟุเอ็น" และ "บ่อน้ำชินจิ" ซึ่งทั้งสองแห่งมีความเกี่ยวข้องกับยุคสมัยของอาณาจักรโมริโอกะ ทำให้ที่นี่เป็นพื้นที่ศักดิ์สิทธิ์อันงดงามที่แต่งแต้มสีสันให้กับเมืองโมริโอกะตลอดทั้งสี่ฤดูกาล

การร่ายรำดาบไดเน็นบุตสึของนางาอิ

การเต้นรำแบบนากาอิไดเนนบุทสึเคนไมซึ่งสืบทอดกันมาเป็นเวลากว่า 220 ปีในเขตนากาอิ เมืองโมริโอกะ เป็นการเต้นรำแบบ "คุโยเนมบุทสึ" (การสวดภาวนาเพื่อรำลึกถึงผู้ล่วงลับ) เพื่อเป็นเกียรติแก่บรรพบุรุษ การเต้นรำแบบนี้มีลักษณะเด่นคือ "คะซะฟุริ" (ร่มขนาดใหญ่) ที่สวมไว้บนศีรษะและแกว่งไปมาขณะเต้นรำ โดยมีเจดีย์ตั้งอยู่ตรงกลางแท่นทรงกลมขนาดใหญ่ ในปีพ.ศ. 2523 ได้รับการประกาศให้เป็นมรดกทางวัฒนธรรมพื้นบ้านที่จับต้องไม่ได้ที่สำคัญโดยรัฐบาล “การเต้นรำฟุริว” ซึ่งรวมถึง “นางาอิ ไดเนนบุทสึ เคมไบ” ได้รับการขึ้นทะเบียนเป็นมรดกทางวัฒนธรรมที่จับต้องไม่ได้ของยูเนสโก (30.11.2022) → [ เว็บไซต์เมืองโมริโอกะ ]